Dag 19, zondag 19 augustus 2018

We worden vandaag met wakker met de lucht van rook nog steeds in onze neus. De omgeving is mooi, maar die rook is toch wel jammer. Om 10:00 zijn we weer op weg. Vandaag staat een lang stuk rijden op het programma. We gaan naar Waterton Lakes National Park, op zo’n 400 km van Radium. We rijden door bergen en hopen na zo’n 100 km naar het zuiden toch wel een beetje minder last van de rook te hebben. Maar helaas, hoewel minder dik blijft de rook toch hangen. Intussen is het tijd voor de lunch en belanden we in de grotere plaats Cranford. Daar zien we (weer) een Wallmart. Merlijn is zijn american football kwijtgeraakt en Bart en ik besluiten om te kijken of we er nog één kunnen vinden. En dat lukt! Hij is door het dolle, zeker als we ook nog een extra baseball handschoen erbij kopen. Nu kan er sámen worden gespeeld. We besluiten hier maar meteen op de parkeerplaats een boterham klaar te maken en we doen nog wat inkopen voor onze laatste paar dagen Canada. Daarna is het weer ‘on the road’. Bart heeft ook een speciaal stekkertje gekocht waardoor we muziek kunnen afluisteren vanaf onze telefoons. We proberen al een week radiozenders te vinden, maar die zijn gewoon buiten bereik. Alles gaat hier via de satelliet en dat kan de radio in ‘onze’ bus niet aan. Maar nu dus met heerlijke meezingmuziek op de achtergrond gaan we als een speer door het berglandschap. 

Als we de crowsnest pass over zijn verandert het landschap. De bergen veranderen in heuvels. Overal zie je graanvelden met ertussen een eenzame boerderij. Het is ook hier nog wat ‘rokerig’ , maar door het vlakke landschap kun je ver kijken. Ook de wegen veranderen. Van haarspeldbochten en grote hoogteverschillen gaan we naar lange rechte wegen. Inmiddels is het al laat in de namiddag als er, vlak voor Waterton, weer bergen opduiken. We zijn vlak bij de plaats van bestemming. We passeren weer het poortje van Parks Canada. Het plaatsje en de camping erbij horen bij het natuurpark. We rijden door de bergen en na ongeveer 20 km rijden we stapvoets door een schattig plaatsje. Aan het einde van de hoofdstraat rijden we zo, weer langs het ‘wachthokje’ van Parks Canada de camping op. De camping zelf is een beetje kaal, maar de plaatsen zijn groot en het is er erg schoon. 

We installeren de camper en lopen even naar het meer dat op ongeveer 200 meter ervan ligt. Hoewel het al donkerder wordt, is de natuur overweldigend. Dit is inderdaad één van de mooiste parken tot nu toe! Hoewel de weersvoorspelling  niet geweldig is, besluiten we morgen op onderzoek uit te gaan. Na een heerlijk, door Bart bereidt 🙂, diner gaan we over tot de orde van de avond; onze klaverjascompetitie. Ben benieuwd wie er vanavond wint!