Dag 7; dinsdag 7 augustus 2018

 Vanochtend moeten we rond 10:30 in het dorp zijn om ons te melden bij Jamie’s whaling station. Omdat we niet precies weten hoelang we over het ritje gaan doen, besluiten we op tijd te vertrekken. Merlijn is vandaag al weer vroeg uit de veren, want hij heeft nog even afgesproken met zijn Canadese vriend. Om 10:00 pakken we ons boeltje dan ook echt op en vertrekken we naar Ucluelet. Het is gemakkelijk te vinden en we vinden zelf een goed plekje om de camper te parkeren. Om 10:40 melden we ons bij het kantoortje voor de Zodiactour. Omdat deze boot nogal hard kan gaan en niet overdekt is (eigenlijk is het gewoon een oversized rubberboot) moeten we ons in rode pakken hijsen die ons droog zullen houden, maar meteen ook fungeren als reddingsvest. Om precies 11:00 stappen we in de zodiac van Marla onze gids op dit avontuur. Inmiddels is ook duidelijk dat de eigenaresse van Jamie’s en haar kleindochter in de boot stappen. Uiteindelijk blijkt dat heel gunstig, want kennelijk ziet oma haar kleindochter niet veel en willen de dames haar een toptripje bezorgen. En dat wordt het ook! 

Marla blijkt heel goed te kunnen vertellen en ze heeft een neus om ‘ wildlife’ te vinden. We zijn de haven nog niet uit of er cirkelen al een aantal zeearenden om ons heen (bald eagles). Daarna hoort ze via de radio van een kajakgroep dat er een beer is gespot op één van de strandjes. We gaan er op af, en inderdaad, daar staat hij krabbetjes te vangen en op te peuzelen. We komen dicht bij, maar het blijkt toch nog moeilijk om een goede foto te maken. Met de camera blijkt het veel beter te gaan dan met de telefoon. Helaas op dit blog alleen telefoonfoto’s😬.

Daarna scheuren we de Clayoquot Sound op richting een plek waar een walvis is gespot. Het blijkt ook vandaag ontzettend mistig op het water; je kunt bijna niets zien. Knap dat je dan zo’n boot kunt besturen... anyway, als we er zijn houdt iedereen de ogen en oren goed open en drijven we een tijdje rond. En ja... we spotten hem/haar op zo’n 100 meter afstand. De gidsen mogen niet dichterbij komen. De walvissen natuurlijk wel dichter bij de boot, maar dit keer gebeurt dat helaas niet. Toch nog steeds super om te zien. Deze walvis blijft hier even ‘ hangen’ en we zien haar een paar keer. Daarna verdwijnt ze en gaan we op een andere plek verder zoeken. De mist begint intussen een beetje op te lossen en we blijken ons tussen de ‘ broken Island group’ te bevinden. Met het zonnetje op het water en de eilanden is de natuur prachtig. We genieten volop van deze trip. En ja, bij een baai, langs een rif spotten we weer een walvis! Ook deze blijft een tijdje ‘ hangen’, prachtig om te zien. Daarna stuurt Marla ons met grote snelheid tussen de eilanden door richting de open zee. Ze wil ons een stel zeerobben laten zien die hier heerlijk liggen te ‘ loungen’. Helaas moeten we dan al weer terug richting haven, maar eerst krijgen we nog een spectaculaire rit over de oceaan. Met hoge snelheid scheren we over de golven, gaan in plané, iets wat Bart en Merlijn natuurlijk geweldig vinden. Na ruim 4 uur komen we weer aan in Ucluelet, waar de andere groepje al ongeduldig staat te wachten. We zijn een uur later dan gepland en Marla moet meteen weer aan de bak. Wij gaan op zoek naar een tentje om te lunchen, maar kunnen niet echt iets vinden en besluiten op de parkeerplaats van het Pacific Rim National Park een boterham te maken. De kids zijn inmiddels uitgevloerd van alle indrukken en 4 uur op het water. Bart en Elke besluiten toch nog een rondje regenwoud aan te doen terwijl de kinderen in de RV chillen. We wandelen een uurtje en maken prachtige foto’s van bos en oceaan. Moe maar voldaan vertrekken we richting camping. Vanavond ook weer een kampvuur met een zelfgemaakte BBQ en bijhorend marshmallows🙂. Daarnaast zijn we door de ouders van Joe uitgenodigd voor een drankje, dus dat is heel gezellig. 

Morgen vertrekken we helaas weer vroeg vanuit dit gedeelte van Vancouver Island. We hadden hier eigenlijk nog wel wat langer willen blijven; er is nog zoveel te zien en doen. Maar volgens het schema worden we morgen in Nanaimo verwacht, anders redden we donderdag de ferry terug naar het vaste land niet.